FIRTINA TEPESİ - EYMEN SAYLAK
FIRTINA TEPESİ
Eymen bir gün uyandı. Aşağıya indi, yemek aramaya başladı. Neyse ki hala gevreği kalmıştı. Dışarıdan çocuk sesleri geliyordu. Giysilerini giyip dışarı çıktığında kendisini cennette gibi hissetti. Kar yağıyordu, çocuklar kartopu oynuyordu. Aniden aklına bir fikir geldi. "Neden dışarı çıkıp gezmiyorum?" diye düşündü. Hazırlıklarını tamamladı ve artık yeni bir serüvene hazırdı. Yürürken düşündüğü şey nereye gideceğiydi.
Karların arasında bir kağıt gördü. Titremişti ama soğuktan değil kağıttaki yazıdan dolayıydı. Kağıtta "Fırtına Tepesi dağına çıkan ilk kişiye altın ekipmanlar verilecek. Kimin cesareti var?" yazıyordu. Bu harikaydı. Aklına o altın ekipmanlar geliyordu ama kağıtta hiçbir adres yoktu. Kafasını kaldırdığında nereye gideceğini bir çırpıda anladı. Dağa doğru koşarken kafasına bir kartopu gelmesiyle yere yığıldı. Uyandığında karın üstünde yatıyordu. Kimse onu uyandırmamış ya da yardıma gelmemişti. Ayağa kalktı ve etrafına bakıp dağı aradı. Ve yürümeye devam etti. Yaklaşık on beş dakikadır yürüyordu. Nerdeyse donmak üzereydi. Bir ev gördü, oraya doğru gitti. Evin kapısını tıklattı ve yaşlı bir adam kapıyı açtı. Eymen kendisinin eve girip giremeyeceğini sordu. Yaşlı adamın evet dermiş gibi kafasını sallamasıyla Eymen'in eve girmesi bir oldu. Ev çok sıcaktı. Yaşlı adam sessizce bekledi. Eymen ise ısınmaya çalışıyordu. Yaşlı adam "Burada ne işin var çocuğum?"dedi. Eymen ise şöyle yanıtladı: "Ben Fırtına Tepesi'ne gitmeye çalışıyordum. Çok üşümüştüm, sizin evinizi görünce ısınmak için evinize geldim. Eğer beni istemiyorsanız sıkıntı değil gidebilirim." dedi. Yaşlı adamın gözleri fal taşı gibi açılmıştı, kendisi için sorun olmadığını söyledi. Eymen ısındıktan sonra evden çıkarken teşekkür etmeyi unutmadı. Dışarısı artık soğuk değildi. Ve Eymen ormana doğru yürüdü. Daha gideceği çok yol vardı ama her ne olursa olsun o dağa çıkmalıydı. Orman beyaz bir örtüyle kaplamıştı sanki. Bir anda gelen kurt sesiyle gerilim arttı. Eline yerden bulduğu sopayı aldı. Karşısında bir kurt belirdi. Eymen, hazır bir şekilde kurdun ona saldırmasını bekledi. Kurt ona doğru koştu ve... Eymen hayattaydı kurt da hayattaydı. Eymen kurdu sevdi ve ona ailesine gitmesini söyledi. Kurt uzaklaştı. Artık Eymen yine tek başınaydı. Sonunda dağa varmıştı. Bir yer gördü. Oraya girdi ve yer bomboştu. Dağa baktı sonra bu yere. Şüphelenmeye başladı ama oraya çıkmalıydı ödül için. Dağa tırmanmaya başladı, çok heyecanlıydı. Bir çıkıntıya tutunurken eli kaydı ve aşağı yuvarlandı. Her yeri çizilmiş ve kanamıştı. Devam etti, o sırada fırtına çıkmaya başladı. Artık daha dikkatli olması gerekiyordu.
Tırmandı, atladı, düştü ama tepeye neredeyse varmıştı. Son bir atlayış sonra oradaydı. Ve atlayıp bağırmaya başladı: "Yaşasın başardım!" Bu bağırış herkes tarafından duyulmuştu. Yerde kağıt vardı, şöyle yazıyordu: "Tebrikler, bunu başardın! Ödül yok ama bu kağıdı okumayı bıraktığında anlayacaksın." Eymen kağıdı okumayı bırakıp bu müthiş manzaraya baktı. Ödül yoktu ama kendini test etmişti. Bu müthiş manzaraya bakarken Fırtına Tepesi'nin üzerinde uyudu. Fırtına ise garip bir şekilde durmuştu. Ve Eymen o doğada bir süre bekledi. İkinci maceraya hazırdı.
Eymen SAYLAK
7/B
Atatürk Ortaokulu